Putrajaya, Malaise

Ten zuiden van de hoofdstad Kuala Lumpur is de regeringsstad Putrajaya gebouwd. Lopend door deze stad vraag ik mij af of dit soort steden bijdraagt aan de verheffing van het land uit armoede en ben ik op zoek naar het duurzame karakter van deze stad die als “intelligent garden city” wordt aangeprezen.
Putrajaya is een vanaf 1995 opgericht als een groene “Garden City” om de enorme drukte en de fileproblemen van de hoofdstad te ontwijken en verminderen. Het is net als de stad Brasilia het regeringscentrum van het land en er wonen nu ongeveer 40.000 mensen, voornamelijk ambtenaren en regeringsvertegenwoordigers. Het is de bedoeling dat de stad uitgroeit tot circa 100.000 inwoners.
Er is in Putrajaya aan alles gedacht, alles is ontworpen en alles wordt keurig bijgehouden en gepoetst. Het is de chique representatie van het land. Maar Putrajaya is een uitgestrekte en platte stad, ontworpen op de schaal van de auto en in ieder geval niet op de schaal van de lopende mens. Er is vrijwel geen hoogbouw en de dichtheid is niet stedelijk. Het klinkt mooi een “Garden City” met circa 38% groen, maar de stad kent ook vooral brede wegen, lange bruggen en shopping malls. We treffen ook buurtwinkeltjes in shophouse-achtige gebouwen met winkels en restaurantjes in de plint. Maar dit ziet er uit als de oudere delen van de stad. We zien weinig mensen lopen en de auto is duidelijk de baas.
Het is eigenlijk ongelooflijk dat men tegenwoordig nog steden bouwt volgens het principe van de Amerikaanse suburbs, terwijl bekend is dat dit allerminst duurzaam is en, indien gewenst, ook kostbaar in een transformatie naar een stad die niet, of minder afhankelijk is van fossiele energie. Het was de bedoeling dat de stad een monorail systeem zou krijgen die als metro dienst zou doen en alle wijken met elkaar zou verbinden, maar dat is vanwege de hoge kosten niet uitgevoerd. De auto is daarmee het belangrijkste vervoersmiddel. Het zal wel komen door de overvloed aan goedkope olie die het land heeft. Maleisi? is, volgens het CIA Factbook, het 28e olieproducerende land van de wereld en het land heeft nog enorme reserves. Benzine kost hier omgerekend ongeveer 60 eurocent. Een stad kan wel met veel groen worden ontwikkeld maar alleen de kleur maakt een stad niet duurzaam.
Verder reizend door Maleisi? merk ik dat Putrajaya uniek is. Uniek omdat ik deze netheid, rijkdom of opgepoetstheid niet meer tegenkom. Ook niet in de hoofdstad Kuala Lumpur, behalve dan in de buurt van de wereldberoemde Petronas torens en in de shopping malls. Putrajaya is een artifici?le stad in een land van armoede, hutjes, simpele en slecht onderhouden huizen en gebouwen. Een land met een overal afgebrokkelde infrastructuur, kapotte trottoirs, wegen, braakliggende grond, lege, verlaten en afgebrokkelde huizen en kapotte auto’s. Maleisi? is buiten Putrajaya een derde wereldland in tropische sferen. En vanwege de enorme vriendelijkheid van de mensen heb je het niet eens zo in de gaten dat het een arm land is. Eerder pittoresk.
Het kan zijn dat een blinkend regeringscentrum en de protserige Pertonastorens in KL buitenlandse investeerders trekt die de ontwikkeling van het land kunnen stimuleren. Reizend door het land zie je in ieder geval dat er enorm is ge?nvesteerd in eindeloze plantages voor palmolie, kokos en rubber. Maar aan de oostkust zijn investeringen in fatsoenlijke huisvesting voor de bevolking beperkt. Dit in schril contrast met het buurland Singapore waar een enorm programma van “public housing” in ieder geval de onderste lagen van de bevolking van een woning heeft voorzien.
De bouw van Putrajaya was het grootste project van Maleisi? en een van de grootste van Zuidoost Azi?. De kosten worden geschat op 8.1 miljard Amerikaanse dollars. En dat in een land met een BNP van ca. 4.700 per hoofd van de bevolking. (Nederland BNP 42.000). Ik lees dat het gehele project is ontworpen en gebouwd door Maleisische bedrijven en slechts 10% van de materiaal is ge?mporteerd. Dat klinkt duurzaam, maar ik hoor ook dat de arbeiders in de bouw voornamelijk Indonesi?rs zijn.
Het project doet me denken aan Zuid Afrika. Voor het wereldkampioenschap voetbal heeft dat land een groot aantal dure voetbalstadions gebouwd. Velen vonden dat een verspilling van geld en zagen de miljoenen liever ge?nvesteerd in kleinschalige projecten waar de hele bevolking wat aan zou hebben. Hebben deze mensen geen gelijk, nu de meeste stadions veelal leeg staan?
Nee, ik denk niet dat Putrajaya een duurzame stad is. Daarvoor is de bevolking te eenzijdige en daarvoor ontbreken de voorzieningen. Ook denk ik niet dat de stad bijdraagt aan het algehele welzijn van haar bevolking. Wel voor de bestuurlijke elite. Maar het aardige is dat net zoals Zuidafrikanen trots zijn op hun voetbalstadions ook de Maleisi?rs trots zijn op hun mooie Putrajaya.
https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/geos/my.html
http://en.wikipedia.org/wiki/Putrajaya
P.s.1.Ik spreek mensen op het terras aan met de vraag wat ze van Putrajaya vinden. Reactie is dat er veel appartementen leeg staan en dat dat een schande is. Een verspilling van geld. Dus niet iedereen is hier blij met deze bestuurlijke hoofdstad.
P.s. 2. Een groot aantal van de chique appartementen in de hoofdstad Kuala Lumpur, in de buurt van de Petronas torens, zijn gekocht door rijke Saoedi’s als “pied a terre”. Het grootste deel van het jaar staan deze appartementen leeg. Van Franz ( man uit M?nchen) hoor ik dat dit fenomeen zich ook daar (in M?nchen) voordoet.
http://www.putrajaya.gov.my/m_tourist/