De tijd van het oerwoud

Vandaag, 31 januari, maken we een wandeling door het oerwoud van Taman Negara. We zijn hier gekomen in een boot met buitenboordmotor en we gingen er van uit het niet mogelijk was hier met een auto te komen. Er zijn hier ook geen auto’s in het dorp en alles gaat met bootjes. Maar als we de wandeltocht beginnen stuiten we, vlak achter ons dorpje, op werkzaamheden aan een snelweg dwars door dit oerwoud. We moeten de enorme bouwput oversteken om het begin van het oerwoudpad te vinden. Vrachtwagens rijden af en aan met gekapte bomen, bouwmaterialen en rotsen. Drie enorme pilonen zijn gereed om de weg te dragen en de brugliggers liggen klaar om ingehesen te worden. De bouwvakkers wonen op de bouwplaats in barakken. Ik heb me laten vertellen dat bouwwerken Maleisi? vooral door Indonesische aannemers en bouwvakkers wordt uitgevoerd. Ook hier werken Indonesi?rs en ze wonen in de barakken.
Het wandelpad door het oerwoud is prachtig maar er zijn vrijwel geen bordjes die de weg maar de Abai waterval aangeven. Uiteindelijk lopen we meer dan vier uur en vinden het pad naar de waterval niet. Maar, gaat het om de weg of om het doel? Wat mij betreft gaat het over de weg.
Het contrast tussen de weg in aanbouw en het oerwoud is groot. De aanslag van de snelweg door het groene woud enorm, bijna schokkend. De temperatuur op de bouwplaats is zeker tien graden hoger dan in het woud en meer nog in de volle zon. In het woud lijkt de tijd geen rol te spelen en is alles vertraagd. Bomen groeien en sterven, storten neer of waaien om. Het is onduidelijk hoe snel alles groeit, hoe snel iets vergaat, hoe oud de bomen of de planten zijn, hoe lang de vele riviertjes al stromen. Er is geen snelheid in het woud behalve de wisseling van dag en nacht en niets in het bos is verbonden met tijd. De tijd in het oerwoud wordt voor ons bepaald door de snelheid van lopen. Langzaam vorderen we door deze wereld, bergop en bergaf, lopend over balken en door riviertjes. Deze wereld is tijdloos en heeft geen snelheid en wij wandelaars doen er niet toe en veranderen daar niets aan.
Maar veranderen zal het. De tijd wordt gebracht door de mens met zijn snelweg en auto’s. Het is onduidelijk wat dit voor dit gebied gaat betekenen maar ingrijpend zal het zijn. Vroeger hebben deze mensen hier peddelend in bootjes kunnen leven. De buitenboordmotor moet een forse verandering hebben betekend voor het tijdsbesef in deze wereld. Maar die motoren sluiten nog enigszins aan bij het karakter van de rivier en de maat van het oerwoud. Dat doet de snelweg niet. Het karakter is totaal anders en die van het woud. In maat, in fysieke uitstraling, in ambiance en qua tijd. Ik ben benieuwd hoe het er hier over tien jaar uit zal zien.