Emerging Spaces #2. The monument

Zoals uitgelegd in mijn vorige post over Emerging Spaces willen we samen met de inwoners van het Za?atari kamp openbare ruimte ontwikkelen die vrij toegankelijk is, zoals kleine pleintjes en parkjes waar mensen van verschillende leeftijden bij elkaar kunnen komen om te recre?ren. Bij het ontwikkelen van de openbare ruimte in het kamp zoeken we naar locaties die al betekenis hebben. In eerste instantie doordat ze gebruikt worden door de bewoners. Een van de gekozen locaties is bijzonder omdat het nu al historische betekenis heeft. Het eerste Za’atari monument wat mij betreft.
Het is een oude watertank op vier robuuste betonnen pijlers. Het was de watervoorziening van een aantal toilet en douche gebouwen die ondertussen gesloopt zijn omdat de mensen nu priv? douches en toiletten hebben. De stoere monumentaliteit spat er van af. Het kamp is net vijf jaar oud en heeft, wat mij betreft, nu al zijn monument.
Ik moet denken aan Jane Jacobs en haar beroemde boek The Dead and Life of Great American Cities. Daarin pleit zij onder andere om parken en pleinen onderdeel te maken van het stedelijk weefsel. Maar zij pleit er ook voor oude gebouwen te hergebruiken in plaats van ze af te breken. Het karakter en de herkenbaarheid van de wijk blijft hierdoor voor de bewoners behouden. Zo zie ik dat ook met betrekking tot deze monumentale watertank. We maken hem onderdeel van een van onze eerste pilot projecten en ik ben enorm benieuwd wat de idee?n van de mensen zijn over de watertank en hoe zij die willen gebruiken als onderdeel van hun openbare ruimte.
Het kamp is slechts vijf jaar oud en het ziet er totaal anders uit dan jaren geleden. En het kamp verandert nog dagelijks, er wordt overal aan huizen geklust en overal bouwen mensen winkeltjes en werkplaatsen, verplaatsen zij cabines. Ik hoop dat deze constructie als monument kan worden opgenomen in het plan en dat de mensen dit, in hun dynamische wereld, kunnen waarderen als een deel van hun geschiedenis.